سه شنبه 87 تیر 18 , ساعت 10:59 صبح
خدا ما را اسیر خواب شیرین جوانی کرد!
و من سهم بزرگی از تو را در سینه می دادم – نفس هایت -
همان سهمی که بی آن زندگی هیچ است
همان سهمی که بی آن جسممان مرده است
- و دیگر سرنوشت روح نا معلوم!
که از دنیای بعد از مرگ ما چیزی نمی دانیم -
"همان سهمی که بی آن عشق آیا سرد می گردد ؟!!"
– و من اندیشه کردم…
آیا عشق بی آن گرمتر از هر زمانی بود ؟نه...
و من … آری …
نفسهای تو را در سینه می دادم
و این سهم بزرگی بود
ولی با آن امیدی که من را با تو ، نگه می داشت
نفسهای تو جزء کوچکی بود از تمام تو
و خوابی بود
و من باور نمی کردم که
بدین حد خوب و شیرین باشد این رؤیا!
و آیا … رؤیا بود؟!!
و یا عین حقیقت بود و من رؤیاش می دیدم؟!
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |